شهر عشق از ما گرفتند توی دنیا دلمون خون
پشت غمها چی نشسته دل ما مثل سبو
شب تاریک تو چشاته همه حرفها تو نگاته
منم و تو ولی باز بار غصه تو صداته
دستمون این گل پرپر باز غروب و شبی دیگر
حرفهای دوست داشتنامون مثل اون حرفهای اخر
دو پرنده دو تا عاشق اشیونه یا یه خونه
یه زمونی تو زمونه می پریدن یا تو لونه
حرفاشون حس علاقه واسه ابراز محبت
گفتن از هم که می مونن تا به اون لحضه اخر
باد و بارون در گرفتش لونه رو سرما گرفتش
گرمای عشق و محبت رفتش و طوفان گرفتش
پل عشق و طوفان خراب کرد شهرعشق و غرق به اب کرد
دلها رو یه بی خبرازهم گذاشت عشقها رو سرد و تباه کرد
شدیم بیدار و حراسون توی تردید تو شبامون
چی شده کجا می ریم ای وای به دلامون
همه فانوس تو دستاشون راهشون گم کرده
میزنن فریاد ای خدا جون
لونه کو اون خونه کو حرفهای عاشقونه کو
خدای عاشقها کجاست دلهای بی بهونه کو
لالا لالا٬ لالا لالا ٬...
لالا لالا می خونه
وقتی دلتنگه دلش
اینو خوبه خوب می دونه
اونه که خوب می خونه
لالا لالا٬ لالا لالا ٬...
لالا لالا می خونه
تو قفس پر می زنه
به عشق اسمون داره
دیگه پرپر میزنه
لالا لالا٬ لالا لالا ٬...
سوی افق بال زدنو
هنوزم به یاد داره
با اینکه سالهاست تو قفس
پر٬ پرواز نداره
لالا لالا می خونه
شب تاریک نمونه
الاهه نجا تش
این قفس رو بشکونه
لالا لالا٬ لالا لالا ٬...
لالا لا اه ای خدا
تا کی اینجور می مونه
دل کوچیکش تو قفس
تا کی اینجور می خونه
لالا لا که دلش
دیگه طاقت نداره
یکی از همین روزا
کنج قفس جون می سپاره
لالا لالا٬ لالا لالا ٬...
می خواد که ازاد باشه
از این حصارا در بیاد
واسه خودش بخونه
غم تو دلش سر بیاد
می خواد که پرواز کنه
بال و پرش باز کنه
عقده ٔ چند ساله رو
از تو دلش باز کنه
لالا لالا٬ لالا لالا ٬...
ترس طوفان نداره
غم فردا نداره
حتی اگه شکار بشه
بازم باکی نداره
از هیچ کی به مهربونی
نه اب می خواد نه دونی
وقتی خودش می تونه
پیدا کنه یه لقمه نونی
لالا لالا٬ لالا لالا ٬...
هر روز که از خواب پا می شیم شعر حصار رو می خونیم اما انگار ندونیم شعر بندو می خونیم برای ازادیمون لحظه ای تردید نداریم اما به وقتش می رسیم لالا لالا می خونیم
اره:
لالا لالا می خونه
از این قفس رها شه
اما نگو که لالاش
باعثه حصارشه
منتظرن جماعتی
منتظر ظهورت
ابر سیاه وپس بزن
اینجا دیگه همونه
فریادا خفته در گلو
مردای مردن توی گور
ببین تواین ملتها رو
همه شدن مثال کور
نشونی اواز عشق
گم شده تو زمونه
شیره جون میگیرن
بابت هر اشاره
ببین همه جماعتو
دلخوشیشون تویی که تو
بشکونی این طلسم شب
رمز عبور به سوی نور
اشک یتیم ونایتیم
خشک شده در جای حزین
امید به این اومدنت
مونده هنوز تو این یقین
زنای مرد قلندر
اونام دیگه برید ن
به رسم وراه سکندر
به انتها رسیدن
این رسم این دیار شد
وقتی سری به دار شد
سری دیگه به زیرو
سرای دیگه یار شد
ببین ترس و دروئی
این همه رنگ و روئی
وقتی برای گفتن
می شه من وتو گوئی
با این همه خدائی
تویی که اون بالائی
نگاه بکن به دنیا ت
بگو که با کیائی
طلسم وبشکن
شب شکن
بیدار شو
روز فرداست
نکته بردار شو